Vorig jaar ging ik een dagje naar de beurs met een vriendin. Redelijk aan het begin kwamen we de stand van de Dorn therapie van Idelette Eijgelaar tegen. Ik zei tegen mijn vriendin dat ik dat graag wilde “ondergaan” aan het einde van de dag. Je weet wel, dan ben je moe en heb je pijn in je rug en dan is het wellicht prettig om zoiets aan het einde van de dag nog te hebben. Maar mijn vriendin wilde graag meteen omdat we niet wisten of we aan het eind van de dag nog hier terugkwamen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Eigenlijk stelde het niet zoveel voor, ik stond met een paar minuten weer naast de massagetafel. Het enige wat er was gebeurd, is dat ze mijn benen weer op gelijke lengte hadden gezet. Ik ging dus naast de tafel staan en dat voelde zo goed, ik kan het niet zo goed omschrijven, maar ik stónd. Stevig. Vast. Stabiel. Ja, stabiel is misschien wel het best omschreven. Hoewel ik niet het gevoel had dat ik daarvoor niet stabiel stond hoor.
Maar afijn, we zijn verder de beurs op gegaan. Ik moet er nog even bij vertellen dat ik ook nog hakken aan had. Niet zo handig als je naar de beurs gaat, maar ik had daar ’s morgens niet zo goed over nagedacht.
We hebben de hele beurs gehad, hier en daar nog staan kletsen, ontdekken, kijken en vooral veel slenteren. Je kent het wel op een beurs.
Al snel kwam ik tot de ontdekking dat ik tijdens het staan niet door mijn heup ging hangen, op één been ging hangen. Iets wat ik normaliter wel snel doe. Ik bleef mooi met mijn gewicht op twee benen staan.
En toen, aan het einde van de dag….. de beurs helemaal gehad….. we stapten in de auto.
He, he, even zitten.
Nou nee, dat gevoel had ik dus helemaal niet! Ik had geen vermoeide voeten, geen zere rug, helemaal niets! Eigenlijk was ik nog best fris!
Ongelofelijk! En dat doordat ze mijn beenlengte verschil van 1, 5 cm verholpen hadden
’s morgens!
Later tijdens mijn opleiding Dorn therapie heb ik dat gevoel van stabiel zijn wat minder ervaren, maar wel weer de conclusie dat ik stevig op 2 benen sta na een behandeling. Zo af en toe moet je die benen namelijk weer opnieuw even gelijk (laten) maken omdat ze door veel zitten/ autorijden/ verzwikken etc. weer ongelijk kunnen worden.
Mijn 3 kleinzoons heb ik ook de behandeling van het beenlengteverschil laten voelen. De jongste van 7 had nog het grootste beenlengteverschil!
Het kan ook al gebeuren bij de geboorte hoor, dat verschil in lengte. Als je een beetje krap door het geboortekanaal moest, of de verloskundige je aan je benen naar buiten trok ofzo.
Maar ook later, als kind met spelen en ravotten, als volwassenen omdat je met je benen over elkaar zit, autorijdt, je enkel verzwikt of iets dergelijks. Het beenlengteverschil corrigeren is maar een klein onderdeel van de Dorn therapie. Daarna loop ik nog je hele ruggenwervel na om te kijken of alles recht zit. Zo niet, dan zetten we dat op een lichaamsvriendelijke manier weer allemaal recht(er). De Dorn therapie eindigt met een heerlijke rug massage. Nou, wie wil het niet?
www.karin-care.nl
